Easter Vigil Homily
Very Rev. Fr. Andrei Paz, SSC

Ngayon po ang pinakamahalagang kapistahan ng ating simbahan: — ang dakilang kapistahan ng Muling Pagkabuhay ng Panginoon. — Ito ang 𝗽𝗶𝗻𝗮𝗸𝗮𝘀𝗲𝗻𝘁𝗿𝗼 𝗻𝗴 𝗮𝘁𝗶𝗻𝗴 𝗽𝗮𝗻𝗮𝗻𝗮𝗺𝗽𝗮𝗹𝗮𝘁𝗮𝘆𝗮, ang bukal ng lahat ng grasya, at ang pinagmumulan ng ating pag-asa.

Ang gabing ito ay tinatawag na 𝘗𝘢𝘴𝘤𝘩𝘢𝘭 𝘝𝘪𝘨𝘪𝘭, — isang gabi ng pagbabantay, ng pananabik, at ng masiglang pagsalubong sa pagkabuhay na mag-uli ni Hesus. — Ang salitang 𝘗𝘢𝘴𝘤𝘩𝘢𝘭 𝘝𝘪𝘨𝘪𝘭 ay binubuo ng dalawang salita: 𝗣𝗮𝘀𝗸𝘂𝗮 𝗮𝘁 𝗕𝗶𝗵𝗶𝗹𝘆𝗮 — Ang salitang 𝗣𝗮𝘀𝗸𝘂𝗮 ay tumutukoy sa paglaya ng bayang Israel mula sa pagkaalipin sa Ehipto. — Doon, pinagkalooban sila ng Diyos ng bagong buhay at bagong pag-asa. — Samantalang ang salitang 𝗕𝗶𝗵𝗶𝗹𝘆𝗮 naman ay mula sa Latin na 𝘷𝘪𝘨𝘪𝘭𝘢𝘳𝘦, ibig sabihin ay “magbantay,” “manatiling gising,” at “maging mapagmatyag.”

Ang atin pong ipinagdiriwang ngayon ay hindi isang karaniwang vigil o pagbabantay. — Ito ang ina ng lahat ng vigil, sapagkat ito ang pinakamahalaga, 𝗽𝗶𝗻𝗮𝗸𝗮𝘂𝗴𝗮𝘁 𝗻𝗴 𝗹𝗮𝗵𝗮𝘁 𝗻𝗴 𝗽𝗮𝗴𝗱𝗶𝗿𝗶𝘄𝗮𝗻𝗴 𝗻𝗴 𝗮𝘁𝗶𝗻𝗴 𝘀𝗶𝗺𝗯𝗮𝗵𝗮𝗻. — Sapagkat sa gabing ito, hindi lang tayo naghihintay, —tayo’y sumasalubong sa liwanag na si Kristo lamang ang makapagbibigay.

Kanina, nagsimula tayong nasa dilim. — Iisa lamang ang pinagmumulan ng liwanag: ang Paschal Candle. — Ngunit sa paglaganap ng liwanag nito sa bawat isa sa atin, nakita nating 𝘂𝗻𝘁𝗶-𝘂𝗻𝘁𝗶𝗻𝗴 𝗻𝗮𝗽𝗮𝘄𝗶 𝗮𝗻𝗴 𝗱𝗶𝗹𝗶𝗺. — Nagpapatunay na hindi sapat na iisa lang ang may liwanag. — 𝗞𝘂𝗻𝗴 𝗮𝗻𝗴 𝗯𝗮𝘄𝗮𝘁 𝗶𝘀𝗮 𝗮𝘆 𝗺𝗮𝗴𝗯𝗮𝗯𝗮𝗵𝗮𝗴𝗶, 𝗮𝗻𝗴 𝗹𝗶𝘄𝗮𝗻𝗮𝗴 𝗮𝘆 𝗺𝗮𝗺𝗮𝗺𝗮𝘆𝗮𝗻𝗶.

May kuwento tungkol sa isang bata na araw-araw dumadaan sa simbahan pauwi. — Isang araw, nakita niya na may sira ang bintana (stained glass window) ng simbahan, at tuwing dapit-hapon, ang sinag ng araw ay tumatama sa isang parte ng altar. — Isang hapon na siya’y pauwi, tumigil siya sa simbahan, at tinitigan ang altar na parang nagniningning sa liwanag. — Nilapitan siya ng sakristan at tinanong, “𝘈𝘯𝘰𝘯𝘨 𝘨𝘪𝘯𝘢𝘨𝘢𝘸𝘢 𝘮𝘰 𝘳𝘪𝘺𝘢𝘯?” — Sabi ng bata, “𝘎𝘶𝘴𝘵𝘰 𝘬𝘰 𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘱𝘰𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘨𝘪𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘨𝘢𝘺𝘢 𝘯𝘨 𝘣𝘪𝘯𝘵𝘢𝘯𝘢𝘯𝘨 ‘𝘺𝘢𝘯.” - Napangiti ang sakristan, “𝘉𝘢𝘬𝘪𝘵 𝘯𝘢𝘮𝘢𝘯?” — Sagot ng bata, “𝘒𝘢𝘴𝘪 𝘬𝘢𝘩𝘪𝘵 𝘮𝘢𝘺 𝘣𝘢𝘴𝘢𝘨 𝘯𝘢, 𝘬𝘢𝘩𝘪𝘵 𝘮𝘢𝘺 𝘭𝘢𝘮𝘢𝘵, 𝙙𝙪𝙢𝙖𝙙𝙖𝙖𝙣 𝙥𝙖 𝙧𝙞𝙣 𝙖𝙣𝙜 𝙡𝙞𝙬𝙖𝙣𝙖𝙜.”

Ganyan din po tayo. — May lamat. — May sugat. — May kahinaan. — Pero kung bubuksan natin ang ating sarili sa liwanag ni Kristo, 𝗺𝗮𝗸𝗮𝗸𝗮𝗱𝗮𝗮𝗻 𝗽𝗮 𝗿𝗶𝗻 𝗮𝗻𝗴 𝗸𝗮𝗻𝘆𝗮𝗻𝗴 𝗹𝗶𝘄𝗮𝗻𝗮𝗴 𝘀𝗮 𝗮𝘁𝗶𝗻. — At hindi lang makakadaan, bagkus tayo mismo’y magiging daluyan ng liwanag para sa iba. — Ito ang ating misyon: — 𝘀𝗶 𝗞𝗿𝗶𝘀𝘁𝗼 𝗮𝗻𝗴 𝗮𝘁𝗶𝗻𝗴 𝗹𝗶𝘄𝗮𝗻𝗮𝗴, at kung nais nating mapuksa ang dilim, buksan natin ang ating sarili sa kanya, at ibahagi natin ang liwanag na iyon sa iba. — Kung nais nating mapawi ang dilim, 𝗯𝘂𝗸𝘀𝗮𝗻 𝗻𝗮𝘁𝗶𝗻 𝗮𝗻𝗴 𝗮𝘁𝗶𝗻𝗴 𝘀𝗮𝗿𝗶𝗹𝗶 𝘀𝗮 𝗸𝗮𝗻𝘆𝗮, at ibahagi natin ang kanyang liwanag.

Mga kapatid, ang Pasko ng Pagkabuhay ay paanyaya sa ating lahat na tanungin ang ating sarili: — “𝘽𝙪𝙝𝙖𝙮 𝙗𝙖 𝙨𝙞 𝙆𝙧𝙞𝙨𝙩𝙤 𝙨𝙖 𝙖𝙠𝙞𝙣?” — “𝘐𝘱𝘪𝘯𝘢𝘩𝘢𝘩𝘢𝘺𝘢𝘨 𝘬𝘰 𝘣𝘢 𝘴𝘪 𝘒𝘳𝘪𝘴𝘵𝘰, 𝘢𝘯𝘨 𝘋𝘪𝘺𝘰𝘴 𝘯𝘢 𝘪𝘱𝘪𝘯𝘢𝘬𝘰 𝘴𝘢 𝘬𝘳𝘶𝘴 𝘢𝘵 𝘮𝘶𝘭𝘪𝘯𝘨 𝘯𝘢𝘣𝘶𝘩𝘢𝘺, 𝘴𝘢 𝘢𝘬𝘪𝘯𝘨 𝘮𝘨𝘢 𝘴𝘢𝘭𝘪𝘵𝘢, 𝘬𝘪𝘭𝘰𝘴, 𝘱𝘢𝘬𝘪𝘬𝘪𝘵𝘶𝘯𝘨𝘰 𝘴𝘢 𝘢𝘬𝘪𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘱𝘸𝘢, 𝘢𝘵 𝘶𝘨𝘯𝘢𝘺𝘢𝘯 𝘴𝘢 𝘴𝘢𝘯𝘨𝘯𝘪𝘭𝘪𝘬𝘩𝘢?” — Sapagka’t hindi sapat na magsimba lang tuwing Linggo. — Hindi sapat na kilalanin lang siya sa ating isipan. — Hindi sapat na sabihin nating alagad tayo ni Hesus pero hindi naman nakikita sa atin na buhay ang Diyos. — 𝗔𝗻𝗴 𝘁𝘂𝗻𝗮𝘆 𝗻𝗮 𝗞𝗿𝗶𝘀𝘁𝗶𝘆𝗮𝗻𝗼 𝗮𝘆 𝗻𝗮𝗴𝗽𝗮𝗽𝗮𝗸𝗶𝘁𝗮 𝗻𝗴 𝘁𝗮𝗻𝗱𝗮 𝗻𝗴 𝗺𝘂𝗹𝗶𝗻𝗴 𝗽𝗮𝗴𝗸𝗮𝗯𝘂𝗵𝗮𝘆 𝗻𝗶 𝗞𝗿𝗶𝘀𝘁𝗼 𝘀𝗮 𝗸𝗮𝗻𝘆𝗮𝗻𝗴 𝗽𝗮𝗺𝘂𝗺𝘂𝗵𝗮𝘆.

Kung si Kristo ay tunay na buhay sa atin, dapat buhay din ang ating pag-asa. — Buhay ang ating kakayahang magpatawad. — 𝗕𝘂𝗵𝗮𝘆 𝗮𝗻𝗴 𝗮𝘁𝗶𝗻𝗴 𝗽𝗮𝗻𝗮𝗻𝗮𝗺𝗽𝗮𝗹𝗮𝘁𝗮𝘆𝗮, lalo na sa mga panahon ng kadiliman at pagsubok. — Buhay ang ating pananalig na ang ating kuwento ay hindi nagtatapos sa kasamaan, sa karahasan, sa kamatayan, o sa kadiliman. — 𝗔𝗻𝗴 𝘄𝗮𝗸𝗮𝘀 𝗻𝗮𝘁𝗶𝗻 𝗮𝘆 𝗹𝗶𝘄𝗮𝗻𝗮𝗴, — buhay na walang hanggan na kaloob ni Kristo.

Kaya mga kapatid, huwag nating sayangin ang biyayang ito. — Habang ipinagdiriwang natin ang Muling Pagkabuhay ni Kristo, naisin din nating 𝗺𝘂𝗹𝗶𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗯𝘂𝗵𝗮𝘆 𝘀𝗮 𝗽𝗮𝗻𝗮𝗻𝗮𝗺𝗽𝗮𝗹𝗮𝘁𝗮𝘆𝗮, 𝘀𝗮 𝗽𝗮𝗴-𝗮𝘀𝗮, 𝗮𝘁 𝘀𝗮 𝗺𝗮𝗹𝗮𝘀𝗮𝗸𝗶𝘁 𝘀𝗮 𝗶𝘀𝗮’𝘁 𝗶𝘀𝗮. — Kung paanong nagapi ni Hesus ang kamatayan, ganoon din ang kapangyarihan ng kanyang liwanag sa ating buhay. — Si Hesus ang ating pag-asa. — Siya’y buhay. — Buhay ang ating pag-asa. — At kailanman, hindi niya tayo iiwan.

Kaya’t sa ating pag-uwi ngayong umaga, dalhin natin ang liwanag na iyon. — Dalhin natin sa ating mga pamilya. — Sa ating tahanan. — Sa ating kapwa. — Sa ating pamayanan. — Tayo nawa’y maging 𝗯𝘂𝗵𝗮𝘆 𝗻𝗮 𝗽𝗮𝘁𝗼𝘁𝗼𝗼 𝗻𝗮 𝗮𝗻𝗴 𝗱𝗶𝗹𝗶𝗺 𝗮𝘆 𝗵𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗸𝗮𝗶𝗹𝗮𝗻𝗺𝗮𝗻 𝗺𝗮𝗴𝘁𝗮𝘁𝗮𝗴𝘂𝗺𝗽𝗮𝘆. — Nagtagumpay na ang liwanag. — Sapagka’t si Kristo’y buhay. — Alleluia!

We’d like to hear your thoughts about this article. Please let us know what you think. Thank you.